Διαβάζετε τη σελίδα Παρακράτηση φόρου σε υποκαταστήματα αλλοδαπών επιχειρήσεων στην Ελλάδα – Πολ. 1007/2017

 

Δυνάμει της υπ’ αριθμόν ΠΟΛ.1007/18.1.2017 «Φορολογική μεταχείριση των αμοιβών που καταβάλλονται για τις υπηρεσίες της περ. δ’ της παρ. 1 του άρθρου 62 του ν. 4172/2013, οι οποίες παρέχονται στην Ελλάδα από μόνιμη εγκατάσταση αλλοδαπών νομικών προσώπων και νομικών οντοτήτων με έδρα σε κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου» διευκρινίστηκε εκ μέρους της Φορολογικής Διοίκησης, ότι δεν υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου οι αμοιβές για τεχνικές υπηρεσίες, αμοιβές διοίκησης, αμοιβές για συμβουλευτικές υπηρεσίες ή και αμοιβές για παρόμοιες υπηρεσίες που λαμβάνει, μέσω της μόνιμης εγκατάστασής του στην Ελλάδα, νομικό πρόσωπο ή νομική οντότητα, φορολογικός κάτοικος κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης ή του Ευρωπαϊκού Οικονομικού Χώρου. Εξαίρεση αποτελούν οι αμοιβές που λαμβάνουν τα ως άνω νομικά πρόσωπα για τις υπηρεσίες που παρέχουν στους φορείς γενικής κυβέρνησης (όπως ορίζεται στο αρ 64 παρ. 2) υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου με ορισμένους κατά περίπτωση συντελεστές και οι αμοιβές αυτών για τεχνικά έργα οι οποίες υπόκεινται σε παρακράτηση φόρου (όπως ορίζεται στο αρ 64 παρ. 1 δ’). Ρητά ορίζεται ότι από και με την έκδοση της εγκυκλίου αυτής, κάθε άλλη εγκύκλιος με αντίθετο περιεχόμενο παύει να ισχύει ως προς τη φορολογική αντιμετώπιση του εν λόγω ζητήματος.

 

Είχε διατυπωθεί στο παρελθόν η γνώμη ότι οι διατάξεις αυτές εισήγαγαν διακριτική μεταχείριση, δυσμενή (εφαρμογή διαφορετικών κανόνων σε συγκρίσιμες καταστάσεις ή ίδιων κανόνων σε διαφορετικές καταστάσεις), σε βάρος των αλλοδαπών εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα μέσω μόνιμης εγκατάστασης, για το λόγο ότι, αντίθετα με τα ημεδαπά νομικά πρόσωπα, τα αλλοδαπά νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται στην Ελλάδα μέσω μόνιμης εγκατάστασης, καλούνταν ουσιαστικά να προκαταβάλλουν το φόρο εισοδήματος στερούμενα έτσι ταμειακής ρευστότητας, με συνέπεια τη νόθευση του ανταγωνισμού. Σύμφωνα με τη Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η ελευθερία εγκατάστασης υπηκόων κράτους μέλους στο έδαφος άλλου κράτους μέλους περιλαμβάνει τη σύσταση και τη διαχείριση επιχειρήσεων υπό τις προϋποθέσεις που καθορίζει η νομοθεσία της χώρας εγκατάστασης για τους δικούς της υπηκόους το οποίο ισχύει και για εταιρείες οι οποίες έχουν την καταστατική τους έδρα, την κεντρική τους διοίκησης ή την κύρια εγκατάστασή τους εντός της Ένωσης.